W artykule przedstawiono listę elementów, które konstytuują „epistemiczny układ odniesienia” praktyki badawczej nauki laboratoryjnej. Refleksja nad filozoficzną i metodologiczną podstawą nauki laboratoryjnej odgrywa znaczącą rolę w dociekaniach nad genezą i naturą wiedzy naukowej. Uwzględnienie specyfiki badawczej tej dyscypliny przyrodoznawstwa w pewnej mierze umożliwia szersze spojrzenie na szereg klasycznych problemów podnoszonych na gruncie filozofii przyrody i filozofii przyrodoznawstwa. „Epistemiczny układ odniesienia nauki laboratoryjnej” jest charakteryzowany w świetle aparatu pojęciowego zaproponowanego przez Iana Hackinga, uwag o głównych założeniach filozofii chemii Pawła Zeidlera oraz propozycji „gramatyki praktyki badawczej nauk laboratoryjnych” Hasoka Changa.
Słowa kluczowe:
nauka laboratoryjna, praktyka badawcza, epistemiczny układ odniesienia, nowy eksperymentalizm
Kazibut, R. (2018). Epistemiczny układ odniesienia praktyki badawczej nauki laboratoryjnej. Studia Philosophiae Christianae, 52(4), 59–82. https://doi.org/10.21697/2016.52.4.13
https://doi.org/10.21697/2016.52.4.13
English
Język Polski