Opublikowane: 2017-04-04

Między odrzuceniem a akceptacją – w stronę komunikacji inkluzyjnej

Żaneta Tempczyk-Nagórka
Forum Pedagogiczne
Dział: Dział tematyczny
https://doi.org/10.21697/fp.2017.1.09

Abstrakt

Komunikacja jako kluczowy element prowadzenia procesu edukacyjnego, wychowawczego, socjalizacyjnego i resocjalizacyjnego powinna również nabrać szczególnego wymiaru w odniesieniu do idei inkluzji społecznej. W oparciu o różne koncepcje teoretyczne z zakresu psychologii komunikacji oraz komunikacji terapeutycznej zostanie podjęta próba określenia komunikacji inkluzyjnej jako formy dialogu skutecznie wspierającego proces edukacji włączającej. Po przedstawieniu znaczenia komunikacji w rozwoju człowieka zostaną przeanalizowane cechy i elementy charakterystyczne dla komunikacji wykluczającej, utrudniającej jednostce prawidłowy rozwój i uczestnictwo w różnych formach aktywności społecznej. Przeciwwagę dla tego procesu stanowi komunikacja inkluzyjna, cechująca się przejrzystością, otwartością, empatią i wspieraniem rozwoju wychowanka. Przykładem metody porozumiewania się, która może być wykorzystywana w komunikacji inkluzyjnej, jest Porozumienie Bez Przemocy, opracowane przez Marshalla Rosenebrga.

Słowa kluczowe:

inkluzja edukacyjna, komunikacja wykluczająca, zaburzenia komunikacji, bariery w komunikacji, komunikacja inkluzyjna, empatyczne słuchanie, Porozumienie Bez Przemocy

Inne teksty tego samego autora

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Tempczyk-Nagórka, Żaneta. (2017). Między odrzuceniem a akceptacją – w stronę komunikacji inkluzyjnej. Forum Pedagogiczne, 7(1), 121–136. https://doi.org/10.21697/fp.2017.1.09

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.