Abstract

Hoc in articulo proemium, pars principalis e tribus membris constans et conclusio habentur.

In proemio obiectum huius studii canones 992 — 997 Codicis luris Canonici Papae Joannis Pauli II esse annuniatur.

Pars principalis in tria membra dividitur. Primo ius vetus seu fontes iuris canonici et quidem a Christo Domino usque ad Codicem Iuris Canonici Pio-Benedictini seu de 1917 anni breviter praesentantur. Primis Ecclesiae temporibus episcopi in suo territo­rio poenas paenitentiales abbreviabant in bonum animarum et Ecclesiae. Non constat, hunc usum condonandi paenitentiam canonicam veram condonationem etiam poenae debitae pro peccato coram Deo fuisse. A saeculo VII redemptiones ut vocabantur, et romanae peregrinationes vigere incipiunt. Redemptiones supplebant ex dispositione confessarii paenitentias canonicas. De peregrinationibus dicitur, Romanos Pontifices Romam peregrinantibus minorem poenitentiam imposuisse. Medio aevo absolutiones primum extra sacramentum poenitentiae et postea in ipso sacramento usitatae sunt. Vix in saeculo XIII indulgentia evolvitur. In saeculo XIV indulgentiae multiplicaban­tur, sed quaestores, qui munus habebant indulgentias praedicandi et eleeomosynas colligendi, non semper rectam doctrinam divulgebant, immo falsi quaestores pecu­niam sibi comparare conabantur. Quibus in circumstantiis protestantes seu reformato­res Ecclesiam catholicam de venditione indulgentiarum accusabant.

Secundo canones 911 — 936 Codicis luris Canonici Pio-Benedictini seu de 1917 anni exponuntur. Heic primum de indulgentiarum concessione, deinde de indulgentiis acquirendis tractatur.

Postremo canones 992 — 996 Codicis luris Canonici Papae Joannis Pauli II feliciter Ecclesiae servientis fusius praesentantur. Sciendum est enim in can. 992 notionem indulgentiae dari, in can. 993 vero divisionem indulgentiarum haberi. In can. 995 de ministro idulgentiarum normae habentur, tandem in can. 994 et 996 de acquisitione indulgentiarum normae dantur.

Denique can. 997 Codicis luris Canonici Papae Joannis Pauli II citatur. Secundum hunc canonem ad indulgentiarum concessiones et usum quod attinet, servanda sunt insuper cetera praescripta quae in peculiaribus Ecclesiae legibus continentur.