SPOSOBY CYTOWANIA

 Zasady tworzenia przypisów

UWAGA – W przypisach należy unikać stosowania skrótów: Por., Zob. Skrót „Por.” stosujemy wtedy, kiedy naszą intencją jest komparatywne lub kontrastowe zestawienie podawanych informacji z innym źródłem. Skrót „Zob.” stosujemy wtedy, kiedy naszą intencją jest poszerzenie podawanych informacji.

1. Dokumenty kościelne: (pełny opis w Bibliografii!):

UWAGA – Autora dokumentu (papież, sobór) należy podać w języku polskim. W Bibliografii należy zamieścić tytuł dokumentu w jęz. oryginalnym i jego tłumaczenie na jęz. polski, o ile autor opracowania z niego korzystał. W przypadku pozostałych dokumentów można korzystać jedynie z ich tłumaczeń na jęz. polski.

a/ Jan XXIII, Pacem in terris, n. 1. (Dalej: Pacem in terris, n.)

b/ Sobór Watykański II, Presbyterorum ordinis, n. 1. (Dalej: Presbyterorum ordinis, n.)

c/ Kongregacja do spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Ekonomia w służbie charyzmatu i misji, n. 1 (Dalej: Ekonomia w służbie charyzmatu …, n.)

d/ KPK, kan. 1. (jeżeli w opracowaniu wykorzystuje się oba kodeksy Kościoła Łacińskiego należy stosować skrót: KPK 1917, kan. 1; KPK 1983, kan. 1.)

e/ KKKW, kan. 1.

2. Komentarze do KPK: Podajemy Autora jednostki redakcyjnej, do której napisał komentarz, np.:

a/ R. Sobański, Komentarz do kan. 1–34, w: J. Krukowski, R. Sobański, Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, t. 1, Księga I. Normy ogólne, Poznań 2003, s. 43-93.

b/ P. Lombardía, Komentarz do kan. 1–34, w: Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz, red. p. Majer, Warszawa 2023, s. 55–74.

3. Monografia: inicjał imienia i nazwisko autora (kapitalikami), tytuł dzieła kursywą, tom (jeśli występuje), miejsce i rok wydania, numer przywoływanej strony ze znakiem „s.”, np.:

a/ B. Szewczul, Troska Kościoła o zachowanie patrimonium przez instytuty życia konsekrowanego na podstawie dokumentów kościelnych z lat 1917-1996, Warszawa 2002, s. 33.

b/ Księga pamiątkowa Wydziału Prawa Kanonicznego ATK/UKSW 1954-2004, red. J. Wroceński, B. Szewczul. S. Kobiałka, Warszawa 2005, s. 15.

4. Rozdział w publikacji zbiorowej: przed tytułem publikacji i jej redaktorem należy podać inicjał imienia i nazwisko autora (kapitalikami), tytuł przywoływanego rozdziału (kursywą), „w:” (bez nawiasów), tytuł dzieła zbiorowego (bez kursywy), po skrócie „red.” inicjały imion i nazwiska redaktorów, numer tomu, miejsce i rok wydania, strony, np.:

a/ J. Wroceński, Pozycja prezbiterium w Kościele partykularnym, w: Kościół partykularny w Kodeksie Jana Pawła II, red. J. Krukowski, M. Sitarz, Lublin 2004, s. 91-114.

b/ M. Stokłosa, Prawne formy definitywnego wystąpienia z instytutu zakonnego, w: «Ars boni et aequi». Księga pamiątkowa dedykowana Księdzu Profesorowi Remigiuszowi Sobańskiemu z okazji osiemdziesiątej rocznicy urodzin, red. J. Wroceński, H. Pietrzak, Warszawa 2010, s. 501-524.

UWAGA – Jeśli kolejny tom dzieła zbiorowego ma swój tytuł, to podajemy numer tomu i jego tytuł po tytule dzieła, a przed redaktorem, np.:

a/ J. Wroceński, Kardynałowie, w: Wielka Encyklopedia Prawa, t. 2, Prawo Kanoniczne, red. G. Leszczyński, Warszawa 2014, s. 100-102.

5. Artykuł: inicjał imienia i nazwisko autora (kapitalikami), tytuł artykułu kursywą, tytuł czasopisma (w pełnym brzmieniu i bez cudzysłowu), rocznik, rok wydania w nawiasie, numer czasopisma w danym roku lub zeszytu, numer przywoływanych stron, np.:
6. Stokłosa, Utrata przynależności do stanu duchownego na podstawie specjalnych uprawnień przyznanych Kongregacji ds. Duchowieństwa, Prawo Kanoniczne 54(2011) 1-2, s. 43-75.

W przypadku czasopisma, które ukazuje się jako rocznik należy cytować:

Nikołajew J., Przestępstwo złośliwego przeszkadzania pogrzebowi, uroczystościom lub obrzędom żałobnym a inne przestępstwa z rozdziału XXIV kodeksu karnego z 1997 r., Przegląd Prawa Wyznaniowego 7(2015), s. 41-54.

Jeśli czasopismo nie podaje numeru kolejnych roczników, a jedynie rok wydania oraz numer czasopisma należy cytować:

Stefański R., Przestępstwo złośliwego przeszkadzania wykonywaniu aktu religijnego (art. 195§1 k.k.), Prokuratura i Prawo 2005/2, s. 57-64.

6. Orzeczenia: nazwa orzeczenia, nazwa organu, który je wydał, data wydania, sygnatura akt oraz (jeśli orzeczenie było publikowane) wskazanie miejsca publikacji i numerów stron, np.:

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 grudnia 2009 r., U 10/07, OTK 2009, Nr 11 A, poz. 163.

7. Akty prawne: pełen tytuł (jeśli nie został podany w tekście), miejsce publikacji, nazwy kodeksów, ustaw oraz ich skróty (małymi literami). Traktaty, konwencje itp. wielką literą piszemy wyraz rozpoczynający tytuł, np.:

a/ Konkordat między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską podpisany dnia 28 lipca 1993 r., Dz. U. z 1998 r., Nr 51, poz. 318.

b/ Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, Dz. U. z 2005 r., Nr 231, poz. 1965 z późn. zm.

8. Publikacje internetowe: w przypisie podać autora i tytuł publikacji, adres strony www z datą dostępu do niej, np.
9. Dębowska, Kardynał Stefan Wyszyński, Prymas Polski a zakony żeńskie (KWPŻZZ, Warszawa, 24.04. 2001), http://www.zakony-zenskie.pl/index.php/biblioteka/46-konferencje-referaty-artykuy-teksty/123--kardyna-stefan-wyszyski-prymas-polski-a-zakony-eskie-kwpzz-warszawa-24-04-2001 - [dostęp: 10.07.2013].

10. Tłumaczenie pracy: po tytule książki lub artykułu podać inicjał imienia i nazwisko tłumacza poprzedzony skrótem „tłum.” i odwołaniem do języka oryginału. np.:
11. Gambari, Życie zakonne po Soborze Watykańskim II, tłum. z włos. J. E. Bielecki, Kraków 1998, s. 38.
12. Jeżeli praca była już cytowana w innym przypisie, przy jej kolejnym przywoływaniu należy umieścić inicjał imienia i nazwisko autora, jednoznaczny skrót tytułu, numer powoływanej strony lub zasygnalizować odpowiednio skrótami art. cyt. lub dz. cyt. umieszczanymi po nazwisku autora, jeśli wyżej cytowana była tylko jedna pozycja tego autora, bądź po nazwisku i skrócie tytułu - jeśli wyżej cytowane były różne prace tego samego autora.
13. Kałowski, dz. cyt. s. 54.
14. Kałowski, Życie braterskie…, dz. cyt., s. 54.

Przywoływanie pozycji cytowanej w przypisie bezpośrednio poprzedzającym sygnalizuje się słowem Tamże.

W przypadku przywoływania następujących bezpośrednio po sobie różnych prac tego samego autora, inicjał imienia i nazwisko należy zastąpić słowem Tenże.

Zasady tworzenia Bibliografii załącznikowej

W Bibliografii należy zamieścić tylko te publikacje, które zostały zacytowane w artykule, z podziałem na „Źródła”, „Orzecznictwo” i „Literaturę” według następujących zasad:

Źródła:

UWAGA – Kodeks Prawa Kanonicznego (KPK) piszemy używając dużej litery zgodnie z wydaniem cytowanym poniżej.

Codex Iuris Canonici auctoritate Joannis Pauli PP. II promulgatus, AAS 75 (1983), pars II, s. 1-317. Tekst łacińsko – polski: Kodeks Prawa Kanonicznego promulgowany przez papieża Jana Pawła II w dniu 25 stycznia 1983 roku. Stan prawny na dzień 18 maja 2022 roku. Zaktualizowany przekład na język polski, Poznań 2022.

Codex Iuris Canonici Pii X Pontificis Maximi iussu digestus, Benedicti Papae XV auctoritate promulgatus, AAS 9/II (1917), s. 2–593. 

Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus, AAS 82 (1990), s. 1045-1363. Tekst łacińsko – polski: Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich promulgowany przez papieża Jana Pawła II, Lublin 2020.

Dokumenty Stolicy Apostolskiej

Benedykt XVI, Ad Tribunal Rotae Romanae, AAS 98 (2006), cz. 2, s. 135-138.

Concilum Vaticanum II, Decretum de presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis (7.12.1965), AAS 58 (1966), s. 991-1024. Tekst polski: Sobór Watykański II, Konstytucje – Dekrety – Deklaracje, Poznań 2012, s. 487-517.

Jan XXIII, Mater et Magistra (15.05.1961). Encyklika, AAS 53 (1961), s. 401-464. Tekst polski: Znak 34 (1982) 7-9, s. 771-828.

Kongregacja do spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Ekonomia w służbie charyzmatu i misji. Boni dispensatores multiformis gratiae Dei (1P 4, 10). Ukierunkowania, Niepokalanów 2019.

Wyroki Roty Rzymskiej publikowane w „Sacrae Romanae Rotae Decisiones”

Dec c. Pinto z 30.07.1969, SRRD 61 (1969), s. 27-38.

Wyroki Roty Rzymskiej publikowane w „Romanae Rotae Decisiones”

Dec. c. Pompedda z 15.07.1994, RRD 86 (1994), s. 392-402.

Literatura:

Opis bibliograficzny książki (jeden autor)

Marchetta B., Scioglimento del matrimonio canonico per inconsumazione, Padova 1981. 

Opis bibliograficzny książki (więcej niż jeden autor)

Dzierżon G., Szymańska K., Wpływ zespołu stresu pourazowego na kanoniczną niezdolność do zawarcia małżeństwa, Warszawa 2020.

 Rozdział w książce

Rozkrut T., Biegli, w: Komentarz do Instrukcji procesowej „Dignitas connubii”, red. T. Rozkrut, Sandomierz 2007.

 Artykuł w wydawnictwie ciągłym

Sobański R., Udział adwokata w procesie o nieważność małżeństwa, Ius Matrimoniale 2(1997), s. 125-144.

 Dokumenty elektroniczne

Krajowa Izba Adwokatów Kościelnych, Kodeks Etyki Adwokata Kościelnego, https://sites.google.com/site/korpusadwokatowkoscielnych/home/statut-kiak/kodeks-etyki-adwokata-koscielnego [dostęp: 03.01.2021].