Abstrakt

Jednym z owoców wielkiego Jubileuszu Roku 2000 było papieskie wezwanie do świętości (Novo millenio ineunte, 30). Wśród sposobów realizacji tego celu Papież wymienia praktykowanie „the duchowość komunii” (NMI, 43). W 2003 roku apel papieski został podjęty przez salezjanów Zgromadzenia i Rodziny Salezjańskiej. Niniejszy artykuł jest próbą ujawnienia możliwości realizacji papieskie wezwanie do świętości na drodze budowania „duchowości komunii” na na podstawie salezjańskiego modelu kapłaństwa młodzieży. Jego głównym nośnikiem jest wychowawczy i wspólnota duszpasterska, która w duchu komunii i współodpowiedzialności za realizacja misji św. Jana Bosko w ramach konkretnego celu łączy się w jedno: siły, chęci, i wysiłki salezjanów, sióstr salezjanek, świeckich członków Rodziny Salezjańskiej i młodzieży. Inspiracją dla salezjanina dla takiego podejścia „ad case” pozostaje wspólnota oratorium Księdza Bosko w Valdocco. W dzisiejszych czasach powodzenie misji w lokalnej wspólnocie wychowawczo-duszpasterskiej zależy głównie od tego, czy uczynią „duchowość komunii” sercem animacji ich własne działania. Oprócz tego wyzwania, Rodzina Salezjańska musi zatroszczyć się o rozszerzenie odpowiedzialności świeckich za dzieło salezjańskie, tym większa wspólna odpowiedzialność wszystkich organów Zgromadzenia lokalną wspólnotę wychowawczą i duszpasterską, właściwą komunikację między nimi i odpowiednią formację dla nich.