Abstrakt

Kościół katolicki od początków swojego istnienia prowadził działalność opiekuńczą wobec chorych. W sposób szczególny opieką swoją obejmował tych, którzy ulegali zakażeniom w czasach epidemii. Pandemia COVID 19 która wybuchła w marcu 2020 r. wprowadziła liczne ograniczenia wolności religijnej, w tym także niespotykane dotąd ograniczenia w sprawowanie kultu Bożego. Artykuł ma na celu przeanalizowanie reakcji Konferencji Episkopatów Polski i Czech wobec limitacji wiernych w możliwości uczestniczenia w zgromadzeniach liturgicznych sprawowanych w świątyniach na terenietych państw w pierwszym okresie trwania pandemii. Władze państwowe w Polsce w znaczący sposób ograniczyły możliwość uczestniczenia wiernych w liturgii zwłaszcza w czasie świąt wielkanocnych, a władze czeskie zakazały uczestniczenia wiernym w nabożeństwach w analogicznym okresie czasu.
Konferencje episkopatów zaakceptowały ograniczenia i przepisy sanitarne wydane przez władze państwowe i zgodnie z przepisami prawa kanonicznego biskupi diecezjalni udzielali dyspens od fizycznego uczestnictwa w mszy świętej, oraz zachęcali do uczestnictwa w nabożeństwach liturgicznych transmitowanych przez środki społecznego przekazu.