Abstract

Prater solitam his in circumstantiis introductionem et conclusionem in articulo quattuor partes habentur. In introductione actualitas thematis de sacramenti confirmationis ministro indicatur. Brevis pars prima, prout decet, dedicatur episcopo non solum ordinario sed etiam originario sacramenti confirmationis ministro. Altera in parte (longiore) de presbytero prout sacramenti confirmationis ministro agitur. Ad normam can. 883 ipso iure facultate confirmationem ministrandi gaudent: 1. qui iure Episcopo dioecesano aequiparantur, sed solummodo intra fines suae dicionis. Sciendum est iure Episcopo dioecesano aequiparari: praelatum territorialem, abbatem territorialem, vicarium et provicarium apostolicum, praefectum et propraefectum apostolicum, administratorem apostolicum stabiliter constitutum, administratorem dioecesis (olim — vicarium eapitularem) et ordinarium militarem ad normam Constitutionis Apostolicae Spirituali Militum Curae diei 21 aprilis 1986 anni. Papae Joannis Pauli constitutum. 2. Presbyter, qui vi officii vel mandati Episcopi dioecesani, infantia egressum baptisat aut iam baptisatum in plenam communionem admittit. 3. Parochus, immo quilibet presbyter solummodo fidelem ex gravi morbo in mortis periculo constitutum. Praeterea presbyter, si peculiari concessione competentis auctoritatis instructus sit, confirmare valet. Tertia in parte articuli canones 884, 886, 887 et 888 inquantum de facultate confirmandi tractant, explicantur. In ultima parte de obligatione sacramentum confirmationis ministrandi sermo est. Ad normam can. 885 Episcopus dioecesanus obligatione tenetur curandi ut sacramentum confirmationis subditis rite et rationabiliter petentibus conferatur (§ 1). Similiter presbyter, qui facultatem confirmandi habet, eadem, uti debet erga eos in quorum favorem facultas concessa est (§ 2). Sub finem articuli quaedam discrepantia inter can. 883 n. 3 et can. 1004 § 1 nunc vigentis Codicis sublineatur. Tandem hoc argumentum lingua latina exaratum datur.