OPIS: Sean Joseph McGrath (ur. 1966) jest kanadyjskim filozofem i profesorem filozofii na Memorial University of Newfoundland. Jest znany ze swoich opublikowanych prac z zakresu historii filozofii i filozofii religii. Publikacje McGratha wpisują się szeroko w obszar znany jako filozofia kontynentalna, ale z interdyscyplinarnym podejściem obejmującym religię, ekologię i psychologię głębi. W jego dorobku dominują trzy obszary: filozofia religii i teologia chrześcijańska; filozofia przyrody; filozofia psychologii. Przypomniany tekst, jest krótkim artykułem, w którym autor streszcza krytykę stanowiska Martina Heideggera, jaką sformułował szczegółowo w książkach The Early Heidegger and Medieval Philosophy: Phenomenology for the Godforsaken (Catholic University of America Press, 2006) oraz Heidegger: A (Very) Critical Introduction (Eerdmans, 2008). Krytyka ta wynika z kwestii etycznych i teologicznych i podważa kluczowe dla Heideggera rozróżnienie metodologiczne między badaniami ontologicznymi a dyskusjami ontycznymi. McGrath twierdzi, że rozróżnienie to pozwala Heideggerowi ponownie wypełnić horyzont etyczno-teologiczny założeniami, które pozostają niezbadane i, zgodnie z warunkami tego rozróżnienia, niepodlegające zbadaniu. Założenia te stworzyły podwaliny dla polityki Heideggera w latach 30. oraz jego wpływu teologicznego na teologię katolicką i protestancką w drugiej połowie XX wieku. W podsumowaniu autor stwierdza, że ontologia nie może być nigdy oddzielona od kwestii etyczno-teologicznych, które są jej nieodłączną częścią. „O ile Heidegger jest moim zdaniem największym ze wszystkich fenomenologów, o tyle jego niezdolność do utrzymania swojej fenomenologii w stanie wolnym od etyczno-teologicznych wpływów nie jest bez znaczenia. Nie jest to jedynie kwestia dążenia po Heideggerze do jeszcze bardziej rygorystycznej metodologicznie fenomenologii, chyba że zadowalamy się ograniczeniem naszych analiz fenomenologicznych do przedmiotów trywialnych, na przykład młotków. Problem Heideggera wskazuje na wadę samego nowoczesnego projektu filozoficznego, którą wcześniej dostrzegli antymoderniści, tacy jak Pascal, Jacobi, Kierkegaard i Derrida. Pomimo wielu pretensji Heideggera do przekroczenia nowoczesności, ontologia Heideggera jest aż nazbyt nowoczesna” (s. 116).
Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.
English
Język Polski