Publicado: 2018-06-09

Biskup szafarzem błogosławieństw. Analiza prawno–liturgiczna

Marek Saj
Prawo Kanoniczne
Sección: Rozprawy i Artykuły
https://doi.org/10.21697/pk.2018.61.2.03

Resumen

W Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku prawodawca wśród sakramentaliów wymienia konsekracje, poświęcenia i błogosławieństwa. Praktyka życia chrześcijańskiego wskazuje, że najczęściej udzielane są błogosławieństwa. Przedmiotem błogosławieństwa może być osoba, rzecz lub miejsce. Każde błogosławieństwo ma swojego szafarza lub szafarzy ściśle ustalonych. Może to być jeden duchowny, szczególnie wskazany, może też być więcej odpowiedzialnych, np. biskup, prezbiter, diakon. Wśród licznych błogosławieństw są takie, które według ksiąg liturgicznych są zastrzeżone dla biskupa jako ich szafarza. Ogólnie rzecz biorąc, biskup może być szafarzem każdego błogosławieństwa na podstawie ogólnej władzy, jaką ma nad swoim Kościołem partykularnym. Są jednak błogosławieństwa zastrzeżone tylko dla biskupa i są takie, które wymagają od biskupa, aby był ich szafarzem. Istotne w tej kwestii jest również to, na jakiej podstawie to właśnie biskup ma być właściwym szafarzem poszczególnych błogosławieństw. Mówimy tu o podstawie wspomnianych przepisów. Te kwestie są więc przedmiotem niniejszej analizy.

Descargar archivos

Normas de citación

Saj, M. (2018). Biskup szafarzem błogosławieństw. Analiza prawno–liturgiczna . Prawo Kanoniczne, 61(2). https://doi.org/10.21697/pk.2018.61.2.03

##plugins.themes.libcom.share##


##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##