Agresja i przemoc w środowisku szkolnym są uznawane za jeden z najpoważniejszych problemów, z którymi musi mierzyć się szkoła. Stanowią również jeden z największych zagrożeń dla zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży, nierzadko bywają przyczyną urazów fizycznych, a w skrajnych przypadkach mogą doprowadzić do śmierci. Przemoc generuje poważne, różnorodne problemy na wielu płaszczyznach życia człowieka. Jedne z tych utrudnień widoczne są na płaszczyźnie komunikacji. Zaburzenia komunikacji są sytuacją, w której pojawia się trudność w porozumiewaniu się z innymi. Mogą mieć formę agresji werbalnej lub wynikać z braku komunikacji, czyli przyjmowania postawy biernej (łączy się to z niewyrażaniem emocji, tłumieniem ich). Uczniowi, który ma problemy w komunikacji interpersonalnej jest trudno realizować swoje potrzeby emocjonalne, tj. potrzeba bezpieczeństwa, przynależności, szacunku, akceptacji, realistycznego stawiania granic i oczekiwań. W relacjach stosuje nieadaptacyjne strategie porozumiewania się. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie trudności z obszaru zaburzeń w komunikacji interpersonalnej wśród uczniów, które wynikają ze zjawiska przemocy. Autorki publikacji będą chciały również wskazać na wyzwania jakie stoją przed pedagogami w obszarze wychowania do pokoju w zakresie omawianego tematu.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.