Opublikowane: 2025-12-15

Pejzaż komponowany. Kilka uwag o "Barrym Lyndonie" Stanleya Kubricka

Krzysztof Kozłowski
Załącznik Kulturoznawczy
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.21697/zk.2025.12.11

Abstrakt

W XVII i XVIII wieku Europę ogarnęła pasja ogrodów i parków. Malarze wypełniali nimi własne płótna. "Wivenhoe Park" (1816) Johna Constable’a jest jednym z najdoskonalszych przykładów tej praktyki artystycznej. W artykule wskazuje się na to, że Kubrick, filmując posiadłość Lyndonów, Castle Hackton (Castle Howard), świadomie odtwarzał podobną sytuację percepcyjną. W sensie fotograficznym zaczynał swą pracę tam, gdzie Constable ją zakończył. Ale malarski schemat obrazowania "Wivenhoe Park" stał się dlań zarazem zachętą do dalszych eksperymentów wizualnych, które doprowadziły go do koncepcji filmowego pejzażu komponowanego. Artykuł przynosi omówienie trzech reprezentatywnych przykładów takiego pejzażu. Każdy z nich odnosi się do innego aspektu fabuły i oparty jest na regułach osiemnastowiecznego klasycyzmu. Stosowanie tych reguł nie było jednak zastrzeżone dla Barry’ego Lyndona, widoczne jest też w innych filmach Kubricka.

Słowa kluczowe:

ogrody i parki, odkrycie krajobrazu, sytuacja percepcyjna, Wivenhoe Park, Castle Hackton (Castle Howard), schemat obrazowania, idea komponowania pejzażu, klasycyzm, W.M. Thackeray

Podobne artykuły

1 2 3 4 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Kozłowski, K. (2025). Pejzaż komponowany. Kilka uwag o "Barrym Lyndonie" Stanleya Kubricka . Załącznik Kulturoznawczy, (12), 191–206. https://doi.org/10.21697/zk.2025.12.11

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.