W roku 2018 Konferencja Episkopatu Polski zatwierdziła dwa podstawowe dokumenty katechetyczne odnoszące się do nauczania religii w szkole: podstawę programową i program nauczania. Tego rodzaju uchwały były podejmowane uprzednio, już po powrocie lekcji religii do szkoły polskiej, dwukrotnie. Nowa regulacja została spowodowana reformą oświaty, ale też koniecznością odpowiedzenia na wyzwania, jakie stawia przed polskimi katechetami wciąż zmieniająca się sytuacja społeczna i świadomość adresatów nauczania religii. Podstawa i program będą wdrażane sukcesywnie od roku szkolnego 2020/21, należy mieć nadzieję, że nowe podręczniki i propozycje w poradnikach metodycznych będą adekwatne do tych wyzwań.

Z tej właśnie przyczyny nasz rocznik postanowił podjąć próbę ukazania regulacji programowych w aspekcie historycznym i ewangelizacyjnym, także w nowych kontekstach, w jakich lekcja religii musi spotkać się z szybko zmieniającą się mentalnością młodzieży, a także rozpowszechniającą się formą nauczania, jaką jest edukacja domowa. Te tematy stanowią korpus niniejszego numeru „Studiów Katechetycznych”.

Programów nie należy przeceniać, bo w trakcie formacji na uczniów wpływa cała masa czynników, ale też nie wolno ich nie doceniać, bowiem one wyznaczają kierunek. Stąd potrzeba głębszej refleksji nad nowymi dokumentami. Nie wiemy, jak długo nowe regulacje programowe będą w obiegu, ale ich wpływ na katechezę, a także świadomość religijną katolików polskich będzie trwał dłużej, bowiem ta świadomość będzie podstawą katechezy rodzinnej, gdy obecni uczniowie szkół założą rodziny i będą wychowywać w wierze swoje dzieci. Mam nadzieję, że lektura numeru „Studiów Katechetycznych” pogłębi w środowiskach katechetyków i teologów praktycznych zrozumienie sensu i założeń tych nowych regulacji.

Ks. Piotr Tomasik
redaktor naczelny „Studiów Katechetycznych”