https://doi.org/10.21697/seb.2005.3.1.15
Artykuł przedstawia i analizuje terapeutyczny dyskurs o tym, jak sytuuje się on w strukturze narratywnych odniesień wyznaczonych przez klienta, które dalej uwrażliwiają i stymulują go do stawania się bardziej świadomym, bardziej rozpoznającym i będącym bardziej w kontakcie z postrzeżeniowym ujawnianiem się świata Ja. Terapeutyczny dyskurs czyni to na wiele sposobów, między innymi, zapośrednicza akt przełomu i alternatywny rozwój, który produkuje sens relacji, pielęgnowanie więzi i czyni możliwym patyczne ciągłości doświadczenia, rzeczywiście tak, jak one wchodzą w pierwotny strumień życia. Proces ten ma zatem charakter “doświadczeniowy”. Jest to doświadczenie ucieleśnione i bezpośrednio odczuwane.
W terapeutycznym, pełnym wydarzeń procesie badane są unikalne i wspólne sposoby in terpretacji, tak jak one kształtują relacje z innymi i z każdym z osobna. To, co pojawia się w wyniku terapeutycznej bliskości i w strukturze spotkania, staje się istotnym impulsem do zmiany życiowej aktywności. Poddano analizie i dyskusji następujące zagadnienia: (1) terapeutyczna obecność jako facylitująca narratywne rozumienie Ja klienta, (2) doświadczanie terapeutycznego spotkania z własnym, niepowtarzalnym Ja, (3) rozmowa z Giną: odnajdywanie sensu niepełnej egzystencji, (4) pielęgnowanie więzi źródłem energii i oparcia. Pojawiają się dawno oczekiwane momenty transcenencji, wychodzenia poza, kontaktowania innych jako przeobrażające i prawdziwie poszerzające Ja.
Download files
Citation rules
Cited by / Share
English
Język Polski