https://doi.org/10.21697/seb.5842
Artykuł przedstawia historyczny rozwój myśli ekologicznej od czasów starożytnych do postmodernistycznych, analizując ewolucję relacji ludzkości z naturą. Początkowo ukształtowana przez teocentryczne światopoglądy, w których natura była postrzegana jako święta, a ludzie jako jej zarządcy, percepcja środowiska uległa drastycznej zmianie w okresie renesansu i nowożytności wraz z rozwojem materializmu i nauki mechanistycznej. Myśliciele tacy jak Kartezjusz i Bacon sprowadzili naturę do czystej materii, legitymizując jej eksploatację. Jednak wraz z rozwojem współczesnej biologii i świadomości ekologicznej, ponownie pojawiła się biocentryczna i ekocentryczna zmiana, uznająca współzależność wszystkich istot żywych. Myśliciele postmodernistyczni zaczęli orędować na rzecz etyki ekologicznej i zrównoważonego rozwoju, choć konsumpcyjny styl życia nadal hamuje postęp. Tekst krytykuje ograniczone omówienie przez autora perspektyw spoza Zachodu, zwłaszcza tych z Azji i Afryki, i apeluje o bardziej inkluzywne i chronologiczne podejście.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.