, Michael Antwi
, Belete Abenet
https://doi.org/10.21697/seb.5856
Proces urbanizacji wokół Addis Abeby stanowi poważne wyzwanie, szczególnie dla podmiejskich społeczności rolniczych zagrożonych przesiedleniem. Niniejszy artykuł analizuje związek między przejmowaniem ziemi, przymusowymi przesiedleniami, niewystarczającymi odszkodowaniami oraz brakiem bezpieczeństwa żywnościowego w gospodarstwach domowych rolników wysiedlanych z terenów podmiejskich Addis Abeby. Stosując podejście mieszane, w tym wskaźnik bezpieczeństwa żywnościowego gospodarstw domowych oraz binarny model regresji logistycznej, autorzy dokonują porównania bezpieczeństwa żywnościowego przesiedlonych i nieprzesiedlonych gospodarstw domowych na terenach podmiejskich Lemmi Kura na obrzeżach Addis Abeby oraz Kura Jidda na obrzeżach Sheger. Wyniki wskazują na znaczny spadek bezpieczeństwa żywnościowego wśród przesiedlonych rodzin, przy znacznym zmniejszeniu zasobów żywności, dostępu do niej, a co za tym idzie jej wykorzystania oraz stabilności zaopatrzenia. Model regresji logistycznej ujawnia, że fakt przesiedlenia, w powiązaniu z czynnikami takimi jak kapitał społeczny i bezpieczeństwo nieruchomości, znacząco wpływa na bezpieczeństwo żywnościowe gospodarstw domowych. Konkretnie, w przypadku gospodarstw przesiedlonych, prawdopodobieństwo zapewnienia poziomu bezpieczeństwa żywnościowego było o 93,4% niższe w porównaniu z nieprzesiedlonymi gospodarstwami domowymi. Ponadto model regresji logistycznej wykazał, że status przesiedlenia (przesiedlony = 1 i nieprzesiedlony = 0) miał współczynnik ujemny (-2,717), co wskazuje na odwrotną zależność między statusem przesiedlenia, a bezpieczeństwem żywnościowym. Gospodarstwa domowe, które doświadczyły przesiedlenia, mają znacznie niższe prawdopodobieństwo zapewnienia sobie bezpieczeństwa żywnościowego w porównaniu z gospodarstwami domowymi nieprzesiedlonymi (p < 0,001). Wyniki badań wskazują na istnienie rozbieżności pomiędzy retoryką związaną z procesem urbanizacji w Etiopii, a rzeczywistością, z jaką borykają się przesiedleni rolnicy i stanowi głos na rzecz potrzeby zreformowania polityki urbanizacyjnej, która powinna zmierzać w kierunku dostosowania rozwoju miast do konieczności zapewnienia rolnikom bezpieczeństwa żywnościowego i sprawiedliwości agrarnej. Tylko poprzez kompleksowe podejście do kwestii urbanizacji, decydenci i urbaniści będą mogli działać na rzecz bardziej inkluzywnego i zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich, który zapewni bezpieczeństwo żywnościowe i środki do życia społecznościom podmiejskim najbardziej narażonym na negatywne skutki zachodzących zmian.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
English
Język Polski