, Lidia Sakelarieva
https://doi.org/10.21697/seb.2016.14.4.07
Arykuł poświęcony jest koncepcjom zaproponowanym przez Klub Rzymski i ich współczesnym odczytaniom. Klub Rzymski, powołany do życia w 1968 r., jest międzynarodowym zrzeszeniem polityków, ludzi biznesu i uczonych, którzy apelują w wzajemną tolerancję, zrozumienie i solidarność wobec rzeczywistych problemów świata, a kwestii środowiskowych przede wszystkim. Członkowie Klubu proponują ustanowienie granic dla ludzkiej ekspansji wobec przyrody, która znajdują uzasadniana w nadmiernym antropocentrycznym zaufaniu, zgodnie ze słowami członka założyciela Kluby Aurelio Pecceiego. Ostatnio koncepcje Klubu Rzymskiego były krytykowane przez ekonomistów, filozofów i polityków, którzy oskarżali je o alarmizm środowiskowy, to znaczy o sianie bezzasadnego niepokoju wywołanego błędnym przekonaniem o nieuniknionym kryzysie ekologicznym i jego katastrofalnych skutkach dla ludzkości. Globalny kryzys ekologiczny jest jednak niezaprzeczalnym faktem i wymaga gruntownego przyjrzenia się etycznym standardom ludzkiego zachowania, które często mają u swoich korzeni takie zjawiska o wymiarze moralnym, jak konsumpcjonizm, nieodpowiedzialność, bezduszność a nawet egoizm. Przyroda nie może być postrzegana wyłącznie jako źródło zasobów naturalnych albo innych korzyści dla ludzi. Moralne motywacje ochrony przyrody oprócz uzasadnień wynikających ze współczesnej nauki są głównymi koncepcjami założycieli i kontynuatorów idei Kluby Rzymskiego. Dotyczą one przyszłości, w której szacunek wobec przyrody jawi się jako nowa zasada moralna.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
English
Język Polski