Opublikowane: 2016-09-30

Dwie etyki, podwójna moralność

Janusz A. Majcherek
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dział: Humanistyczne Podstawy Ochrony Środowiska
https://doi.org/10.21697/seb.2016.14.3.04

Abstrakt

U podstaw dominujących w etyce środowiskowej, jej biocentrycznych odmian leży deklaracja dokonania moralnej ekstensji, czyli rozszerzenia zakresu obowiązywalności norm i nakazów etycznych na istoty żywe inne niż ludzkie. Jeśli miałoby to oznaczać objęcie biosfery identycznymi powinnościami etycznymi jak obowiązujące w antroposferze, to deklaracja ta nie przez wszystkie biocentryczne odmiany etyki środowiskowej jest realizowana konsekwentnie. W ich obrębie wytworzyły się bowiem odmienne, rozbieżne, a często przeciwstawne etyce humanistycznej systemy aksjonormatywne. Stawia to podmiot moralny, którym we wszystkich tych systemach jest istota ludzka, wobec sprzecznych wymagań i zobowiązań etycznych. Kwestią problematyczną pozostaje możliwość kształtowania dwoistego czy wręcz rozdwojonego sumienia moralnego, mogącego sprostać tak rozbieżnym postulatom i powinnościom.

Słowa kluczowe:

moralna ekstensja, biocentryzm, sumienie ekologiczne

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Majcherek, J. A. (2016). Dwie etyki, podwójna moralność. Studia Ecologiae Et Bioethicae, 14(3), 69–87. https://doi.org/10.21697/seb.2016.14.3.04

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.