Nakłady na innowacje ekologiczne w krajach Unii Europejskiej w latach 2010‒2018

Jolanta Pakulska

doi:10.21697/seb.2020.18.2.05

Opublikowane: 2020-06-30

Tom 18 Nr 2 (2020)

Nakłady na innowacje ekologiczne w krajach Unii Europejskiej w latach 2010‒2018

Jolanta Pakulska

Studia Ecologiae et Bioethicae

Dział: Artykuły naukowe

https://doi.org/10.21697/seb.2020.18.2.05

Abstrakt

Innowacje ekologiczne są we współczesnej gospodarce ważnym czynnikiem wzrostu gospodarczego. Z tego powodu Unia Europejska kładzie duży nacisk na analizę poziomu ekoinnowacyjności gospodarek krajów członkowskich. Instrumentem wykorzystywanym do tego celu jest Eco-Innovation Scoreboard, który ilustruje, jak bardzo poziom innowacji ekologicznych w krajach członkowskich różni się od średniej UE, wskazując przy tym mocne i słabe strony każdego z państw. W obliczu narastających problemów środowiskowych stale rośnie rola przedsięwzięć minimalizujących negatywny wpływ działalności gospodarczej na środowisko. Istotną rolę w tym procesie ogrywają właśnie ekoinnowacje. Celem artykułu jest analiza zróżnicowania nakładów na innowacje ekologiczne w krajach UE, jak też analiza wskaźników cząstkowych składających się na wskaźnik nakładów. Nakłady na ekoinnowacje mają za zadanie wspierać ekoinnowacje i obejmują zarówno aspekty finansowe, jak też ludzkie. Brane są tutaj pod uwagę działania na rzecz ekoinnowacji w różnego rodzaju organizacjach, m.in. w przedsiębiorstwach i instytucjach badawczych. W analizie nakładów na ekoinnowacje uwzględnia się wielkość rządowych wydatków na środowiskowe i energetyczne B+R, liczbę pracowników i badaczy B+R oraz wielkość zielonych inwestycji. W opracowaniu zastosowano metodę opisową, analizę dynamiki zmian w czasie wskaźników oraz metody statystyczne pozwalające ocenić zróżnicowanie wskaźników pomiędzy poszczególnymi krajami członkowskimi.

Słowa kluczowe:

innowacje ekologiczne, Eco-Innovation Scoreboard, nakłady na ekoinnowacje

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Pakulska, J. (2020). Nakłady na innowacje ekologiczne w krajach Unii Europejskiej w latach 2010‒2018. Studia Ecologiae Et Bioethicae, 18(2), 57–70. https://doi.org/10.21697/seb.2020.18.2.05

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Białoń, Lidia 2010. „Zarządzanie działalnością innowacyjną. Zarys problematyki.” Zarządzanie. Teoria i Praktyka 1: 23‒32.
Google Scholar

Białoń, Lidia. 2012. „Problemy eko-innowacji.” Postępy techniki przetwórstwa spożywczego 1: 127‒133.
Google Scholar

Carley, Michael, i Philippe Spapens. 2000. Dzielenie się światem. Białystok-Warszawa: Instytut na rzecz Ekorozwoju.
Google Scholar

Database.eco-innovation.eu. 2019. Accessed December 15, 2019.
Google Scholar

Dziedzic, Sylwia, i Leszek Woźniak. 2013. Ekoinnowacje jako priorytetowy kierunek „Regionalnej Strategii Innowacji Województwa Podkarpackiego.” Rzeszów: Politechnika Rzeszowska.
Google Scholar

Eco-Innovation Observatory, 2010, Methodological Report. Brussels: European Commission. DG Environment. Accessed March 25, 2020. www.eco-innovation.eu.
Google Scholar

Eco-Innovation Observatory. 2012. Methodological Report. Brussels: European Commission. DG Environment. Accessed March 25, 2020. https://www.eco-innovation.eu/index.php/reports/methodological-report.
Google Scholar

Europa.eu. 2019. Eco-innovation at the heart of European policies. Accessed December 10, 2019. https://ec.europa.eu/environment/ecoap/indicators/index_en.
Google Scholar

European Commission. 2007. Competitiveness and Innovation framework Programme (2007‒2013). Accessed December 1, 2019. https://cordis.europa.eu/programme/rcn/838/en.
Google Scholar

Freeman, Christopher. 1982. The economics of industrial innovation. London: Pinter.
Google Scholar

Fussler, Claude, and Peter James. 2008. Driving Eco-innovation. A Breakthrough Discipline for Innovation and Sustainability. London: Pitman Publishing.
Google Scholar

Fussler, Claude, and Peter James. 1999. Die Oko-Innovation, wir Unternehmen profitable und umweltfreundlich sein koennen. Leipzig: S. Hirzel Verlag.
Google Scholar

Gałązka, Karolina. 2017. „Ekoinnowacje jako element zrównoważonego rozwoju na przykładzie województwa lubelskiego.” Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Zarządzanie 25(2): 59‒72.
Google Scholar

Giljum, Stefan, Mirko Lieber, Burzu Gözet, and Asel Doranova. 2018. EU Eco-Innovation Index: 2017 version. Technical note. March 2018. Accessed January 10, 2020. https://ec.europa.eu/environment/ecoap/sites/ecoap_stayconnected/files/eco-innovation_index_eu_2017_technical_note.pdf.
Google Scholar

GUS. 2009. Działalność innowacyjna przedsiębiorstw w latach 2006‒2008. Szczecin: Urząd Statystyczny w Szczecinie. Dostęp 25.03.2020. https://stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/ntsi_dzial_innowac_przeds_w_latach_2006-20068.pdf.
Google Scholar

Jasiński, Andrzej H. 2014. Innowacyjność w gospodarce Polski. Modele, bariery, instrumenty wsparcia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.
Google Scholar

Kluzek, Marta. 2013. „Rozwiązania podatkowe wspierające innowacyjność.” Zarządzanie i Finanse vol. 11, no. 2, part 2: 149‒160.
Google Scholar

Kobryń, Andrzej, and Joanna Prystrom. 2017. “Multi-criteria Evaluation of the Eco-innovation Level in the European Union Countries”. Problemy ekorozwoju – Problems of sustainable development 12 (2): 15‒26.
Google Scholar

Komisja Europejska. 2010. Europa 2020. Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu. Bruksela: Komisja Europejska. Dostęp 25.03.2020. https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/LSU/?uri=CELEX:52010DC2020.
Google Scholar

Komisja Europejska. 2014. Ekoinnowacje klucz do przyszłej konkurencyjności. Dostęp 25.03.2020. https://doi.org/10.2779/29214.
Google Scholar

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów: Europa efektywnie korzystająca z zasobów – inicjatywa przewodnia strategii „Europa 2020”. 2011a. Dostęp 25.03.2020. https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:52011DC0021&from=EN.
Google Scholar

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów: Innowacja na rzecz zrównoważonej przyszłości – Plan działania w zakresie ekoinnowacji (Eco-AP). 2011b. Dostęp 25.03.2020. https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/ALL/?uri=CELEX:52011DC0899.
Google Scholar

Koźlak, Aleksandra, i Barbara Pawłowska. 2017. „Ekoinnowacje jako przejaw społecznej odpowiedzialności biznesu przedsiębiorstw transportowych.” Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach 332: 5‒16.
Google Scholar

Lewandowska, Małgorzata S. 2016. “Do Government Policies Foster Environmental Performance Of Enterprises From CEE Region?” Comparative Economic Research 19 (3): 45‒67. DOI: https://doi.org/10.1515/cer-2016-0020
Google Scholar

OECD. 2009a. Eco-innovation in Industry: enabling green growth. Paris: OECD.
Google Scholar

OECD. 2009b. Sustainable manufacturing and eco-innovations. Paris: OECD.
Google Scholar

Ottman, Jacquelyn A., Edwin R. Strafford, and Cathy L. Hartman. 2006. “Avoiding green marketing myopia: Ways to improve consumer appeal for environmentally preferable products.” Environment: Science and Policy for Sustainable Development 48: 22‒36.
Google Scholar

Pakulska, Jolanta. 2018. “Diversification of eco-innovation in the EU Member States.” In Proceedings of the 4th International Conference on European Integration 2018, edited by Michaela Staníčková, Lukáš Melecký, Eva Kovářová, and Kateřina Dvoroková, 1131‒1138. Ostrava: Technical University of Ostrava.
Google Scholar

Prystrom, Joanna. 2013. „Innowacje ekologiczne a ochrona środowiska wobec wyzwań XXI wieku na przykładzie strategii Unii Europejskiej.” Ekonomia i Środowisko 1(44): 81‒90.
Google Scholar

Rennings, Klaus. 2000. “Redefining innovation — eco-innovation research and the contribution from ecological economics”. Ecological Economics 32: 319‒332. DOI: https://doi.org/10.1016/S0921-8009(99)00112-3
Google Scholar

Schumpeter, Joseph A. 1960. Teoria rozwoju gospodarczego. Warszawa: PWN.
Google Scholar

Szpor, Aleksander, i Aleksander Śniegocki. 2012. Ekoinnowacje w Polsce. Stan obecny, bariery rozwoju, możliwości wsparcia. Warszawa: IBS.
Google Scholar

Urbaniec, Maria. 2015. “Towards Sustainable Development through Ecoinnovations: Drivers and Barriers in Poland.” Economics and Sociology 8(4): 179‒190. https://doi.org/10.14254/2071-789X.2015/8-4/13. DOI: https://doi.org/10.14254/2071-789X.2015/8-4/13
Google Scholar

Węgrzyn, Grażyna. 2013. „Ekoinnowacje w Polsce na tle krajów Unii Europejskiej.” Ekonomia i Środowisko 46(3): 138‒148.
Google Scholar

Woźniak, Leszek, i Bożydar Ziółkowski. 2006. „Paradygmat ekonomii ekologicznej jako stymulator ekoinnowacyjności.” W Innowacje ekologiczne w rozwoju społeczno-gospodarczym, red. Leszek Woźniak, Jan Krupa i Joanna Grzesik, 9‒30. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania.
Google Scholar

Ziółkowska, Bogusława, i Mateusz Bajor. 2016. „Ekoinnowacyjność w przedsiębiorstwach szansą dla zrównoważonego rozwoju w Polsce.” W Działalność innowacyjna przedsiębiorstw w Polsce – dylematy i sposoby wspierania środkami Unii Europejskiej, red. Dariusz Rosati i Joanna Wiśniewska, 177‒187. Warszawa: CeDeWu.PL.
Google Scholar