, Anna Strumińska-Doktór
https://doi.org/10.21697/seb.2019.17.4.06
Wadą edukacji w dzisiejszej szkole jest przekaz słowny oraz badania i eksperymenty w murach szkolnych. Uczniowie mają mało okazji do badania i doświadczania rzeczywistości w naturalnych warunkach. Czynny udział uczniów uaktywnia, zaciekawia i daje poczucie sprawstwa. Wspólne planowanie ekspedycji, wycieczek i gier terenowych jest czynnikiem kształtującym więzi i zaufanie w grupie. Zajęcia w plenerze pozwalają na odkrycie zainteresowań i talentów. Pedagogika Outdoor education (OE) staje się coraz bardziej popularna, w Polsce przyjmuje różne nazwy: edukacja na świeżym powietrzu, edukacja poza klasą, edukacja plenerowa, zajęcia terenowe, pedagogika przygody. Podczas zajęć terenowych dzieci zdobywają zarówno wiedzę, jak i umiejętności. Podstawą są zespołowe działania, w tym gry zespołowe w plenerze. Wykorzystywane są naturalne przeszkody, a środowisko naturalne to bogactwo pomocy dydaktycznych. Nauka w terenie przez doświadczanie rzeczywistości pozwala w szczególny sposób zrozumieć prawa rządzące naturą, które jednoznacznie generują podejście rozwoju zrównoważonego w życiu człowieka. Niestety studenci nie są przygotowani do podejmowania zadań w terenie. Jako młodzi nauczyciele, rzadko organizują wycieczki i traktują je jako rekreację i przerwę w nauce. Świadomość nauczycieli związana z nowymi nurtami w pedagogice, w tym Outdoor education, jest coraz większa, niestety wraz nią nie zmieniły się kompetencje związane z prowadzeniem zajęć w plenerze. W artykule zostaną zaprezentowane wyniki badań przeprowadzonych wśród studentów pedagogiki wczesnoszkolnej i przedszkolnej realizujących kształcenie w Białymstoku i Łodzi. Celem badań było zgromadzenie informacji na temat wiedzy studentów o OE i ich oczekiwaniach w tym zakresie w kontekście kształtowania i podwyższania jakości kształcenia.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
English
Język Polski