Abstrakt

W sytuacji terapeutycznej, w czasie której dokonuje się odnowa życia, przeobrażanie Ja we własnym doświadczeniu i działaniu, kluczową rolę pełni intuicja. W artykule tym zawarta jest analiza poznania i rozumienia Ja w ścisłej współzależności z poznaniem i rozumieniem świata innych. Wiadomo, że trudno jest wejść w świat drugiej osoby. Jednak, gdy klient w czasie narracji uobecnia to, co dzieje się w jego świecie, pozwala tym samym wejść terapeucie w swój świat przeżyć, doświadczeń. Im bardziej terapeuta zna i rozumie siebie, tym bardziej zwiększa się jego zdolność do współodczuwania i współprzeżywania. W ten sposób staje się on obecny w rozpoznawaniu świata przeżyć klienta. W procesie terapeutycznym ta rozpoznawalna obecność, w powiązaniu z „troskliwą" uwagą, kierunkiem myślenia, działania i odczuwania, staje się niezwykle istotna. Pozwala bowiem danej osobie otworzyć się ku sobie, innym i światu. Należy rozróżnić empatię od przejawianych form sympatii. W tych ostatnich Ja terapeuty sprowadza doświadczenia klienta do swojego sposobu ich postrzegania. To tak, jak gdyby psychoterapeuta i klient posiadali te same doświadczenia. Hamują one bardziej niż rozwijają ruch ku transcendencji i powrót do własnego Ja. Interesujące jest to, że w tym ruchu ku transcendencji i odnowie własnego ja, empatyczne Ja terapeuty sytuuje się w polu doświadczenia klienta. Podejmuje jego sposób postrzegania siebie, świata, innych, tak bardzo szczególny i jedyny dla niego.