Opublikowane: 2020-09-30

Humanizacja śmierci. Etyka towarzyszenia pacjentowi w stanie terminalnym

Edmund Kowalski
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dział: Artykuły naukowe
https://doi.org/10.21697/seb.2020.18.03.08

Abstrakt

Celem artykułu jest ukazanie problemu humanizacji śmierci oraz związanych z nim wyzwań etycznych, dotyczących towarzyszenia choremu w stanie terminalnym. W sytuacji niewystarczalności środków terapeutycznych, lekarz powinien otoczyć właściwą troską umierającego. Zagadnienie humanizacji śmierci zostaje opisane na podstawie pism Elisabeth Kübler-Ross. W pierwszym rzędzie dotyczy ono samego pacjenta i jego reakcji w perspektywie śmierci. Reakcje pacjenta są bardzo różne i wymagają wiele cierpliwości ze strony pracowników medycznych i innych opiekunów. Istotne są również sposoby przeżywania tej sytuacji przez bliskich i rodzinę, biorących również udział w odchodzeniu umierającego, które mogą się wyrazić w zachwianiu nadziei lub braku akceptacji. W drugiej części artykułu omówione są różne zagadnienia etyczne, dotyczące towarzyszeniu umierającemu: umiejętność słuchania, ocena dziedzictwa przeszłości, pośrednictwo w reakcjach chorego, szacunek do wartości wyznawanych przez pacjenta, wejście w świat kulturalny umierającego, towarzyszenie duchowe, zaakceptowanie przegranej.

Słowa kluczowe:

Elisabeth Kübler-Ross, humanizacja śmierci, towarzyszenie, terminalnie chory, śmierć

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Kowalski, E. (2020). Humanizacja śmierci. Etyka towarzyszenia pacjentowi w stanie terminalnym. Studia Ecologiae Et Bioethicae, 18(3), 73–82. https://doi.org/10.21697/seb.2020.18.03.08

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.