Opublikowane: 2020-12-31

Aksjologiczne podstawy integralnej ochrony środowiska przyrodniczego i ludzkiego

Wojciech Bołoz
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dział: Humanistyczne Podstawy Ochrony Środowiska
https://doi.org/10.21697/seb.2020.18.5.10

Abstrakt

W ciągu ostatnich dekad jesteśmy świadkami znaczącej zmiany w mentalności ludzi i ich stosunku do środowiska naturalnego i jego ochrony. Zmianie tej towarzyszą różne zasady aksjologiczne, wśród których można wyróżnić: 1) koncepcję antropocentryczną, która w centrum stawia człowieka i przyznaje mu uprzywilejowane miejsce wśród innych gatunków; 2) koncepcję anty-antropocentryczną, która akcentuje równość gatunków i domaga się odwrócenia orientacji humanistycznej ugruntowanej przez europejskie oświecenie; 3) koncepcję umiarkowanie antropocentryczną, która podkreśla ludzką troskę i odpowiedzialność wobec ekosystemu. Ponieważ zaburzenia równowagi ekologicznej jest skutkiem działania człowieka i znakiem kryzysu kulturowego, konieczne jest uświadomienie sobie potrzeby ochrony środowiska naturalnego. Głosił to papież Jan Paweł II, odwołując się do ekologii integralnej, która łączy ochronę środowiska naturalnego i troskę o jakość duchowego życia człowieka. Ekologia integralna stawia dwa wymagania: 1) wszystkie działania na rzecz ochrony środowiska powinny być rozumiane jako środki umocnienia szacunku dla godności człowieka; 2) należy porzucić to wszystko, co niszczy środowisko naturalne i zagraża człowiekowi.

Słowa kluczowe:

antropocentryzm, biocentryzm, antropocentryzm umiarkowany, prawa człowieka, godność osoby

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Bołoz, W. (2020). Aksjologiczne podstawy integralnej ochrony środowiska przyrodniczego i ludzkiego. Studia Ecologiae Et Bioethicae, 18(5), 119–124. https://doi.org/10.21697/seb.2020.18.5.10

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.