Abstrakt

Niniejszy artykuł jest próbę ukazania refleksji chrześcijańskiego Wschodu na temat natury, ziemi i świata jako manifestacji stwórczej woli Boga. Świat według tej nauki nie jest zwykłą emanacją Boskości ani też uporządkowaniem istniejącej wcześniej materii przez jakiegoś demiurga, jak uważali filozofowie greccy. Świat jawi się tutaj jako coś zupełnie nowego, stworzonego „z niczego” (ex nihilo). Jest on chciany i kochany przez Boga. Bóg przez świat wyraża się i nadaje wszystkim bytom, jawiącym się naszym oczom jako tylko materialne, również głęboki sens i znaczenie duchowe. Bóg przez świat wyraża się w sposób zrozumiały dla człowieka. Szczególne zadanie spoczywa więc na człowieku, który powinien odkrywać ten sens i to znaczenie obecne w bytach stworzonych, aby mogła nastąpić komunikacja między nim a Bogiem. Człowiek jako „kapłan i stróż wszechświata” dzięki duchowemu patrzeniu, dzięki „ognistym oczom” przenikającym głębię istot i rzeczy, ma za zadanie to znaczenie odkrywać i objawiać. Sens, znaczenie (logoi) tego wszystkiego, co istnieje ma swój fundament i spełnienie jedynie w Najwyższym Logosie Bożym.