https://doi.org/10.21697/seb.2021.19.3.01
Potrzeba refleksji nad środowiskiem i stworzenie koncepcji filozofii środowiskowej odbiła się echem w myśleniu filozoficznym lat 80. i 90. XX wieku. Wraz z pojawieniem się instytucji krajowych i międzynarodowych, które “obarczono” odpowiedzialnością za kwestie środowiskowe, znaczenie tworzenia zasad ochrony środowiska i dążenia do celów środowiskowych pozornie zmalało. Relacja ze środowiskiem przekształciła się w relację obywatela do swojego państwa, a wraz z zasadami i normami w postaci regulacji prawnych kwestia ta stała się kwestią przestrzegania prawa. W toku dyskusji nad ustalaniem kryteriów normatywnych skupiono się na pytaniach, jak i dlaczego należy je stopniowo zaostrzać, uwzględniając interes ekonomiczny przedsiębiorstw oraz czas potrzebny na uruchomienie procesów i opracowanie nowych technologii. Filozofia środowiskowa stopniowo integrowała się z bioetyką w szerszym kontekście. W artykule odniesiono się do pytania: czy integracja środowiskowej filozofii i bioetyki pomogła w lepszym promowaniu idei odpowiedzialności środowiskowej i etyki środowiskowej, czy też nie. Opracowanie to ma na celu zainicjowanie dyskusji na temat tego, czy był to krok w dobrym kierunku oraz ocenę jego skuteczności w realizacji i kształtowaniu kryteriów środowiskowych.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
English
Język Polski