W codziennych rozmowach ludzie często używają terminów „naturalny” i „naturalność”, a ich znaczenie nie budzi kontrowersji. Jednak, jak zaznacza autorka, może to prowadzić do nieporozumień w dyskusjach, zwłaszcza dotyczących kwestii etycznych. Artykuł opiera się głównie na filozoficznych metodach analizy i syntezy pojęciowej. Celem niniejszego opracowania jest znalezienie odpowiedzi na pytanie – czy szacunek dla życia jest naturalny, a jeśli tak, to w jakim sensie? Przedstawiono analizę kilku pojęć naturalności, a następnie w celu syntezy odniesiono je do pojęcia poszanowania życia w etyce środowiskowej. Autorka analizując pojęcie naturalności inspiruje się przede wszystkim badaniami M. Sagoffa i H. Siipiego. Odnosząc się do wyników badań, autorka stwierdza, że niektóre ujęcia naturalności nie pasują do etyki poszanowania życia, bo np. nie są w tym kontekście dostatecznie konkretne i etycznie istotne, podczas gdy inne mogą być przydatne w argumentacji na rzecz poszanowania życia istot pozaludzkich. Autorka twierdzi, że najbardziej odpowiednim ujęciem wydaje się pojmowanie naturalności zgodne z arystotelesowskim telosem, choć zmodyfikowanym na rzecz nieantropocentrycznej etyki środowiskowej. Choć kilku autorów podjęło badania nad pojęciem szacunku dla życia w powiązaniu z pojęciem naturalności, to opracowanie to wzbogaca toczącą się dyskusję na polu etyki środowiskowej o poszukiwanie odpowiedzi na pytanie – czy szacunek dla życia jest naturalny oraz jak rozumieć tę naturalność? Filozoficzne metody zadawania powiązanych pytań oraz konceptualna analiza pojęcia „naturalność”, a także poszukiwanie jego zastosowania i syntezy, mogą być również stosowane w edukacji szkolnej poprzez promowanie krytycznego i filozoficznego myślenia uczniów, którzy dzięki temu mogą kształtować w sobie postawy odpowiedzialnego podejścia do kryzysu ekologicznego i problemów środowiskowych.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.