Opublikowane: 2017-12-09

PRAWO UŻYTKOWANIA WIECZYSTEGO JAKO POZOSTAŁOŚć PO EPOCE SOCJALIZMU REALNEGO – UJęCIE SOCJOLOGICZNOPRAWNE

Rafał Mańko
Zeszyty Prawnicze
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.21697/zp.2017.17.1.02

Abstrakt

Streszczenie

Prawo użytkowania wieczystego zostało wprowadzone do polskiego porządku prawnego w 1961 r., a zatem w okresie tzw. realnego socjalizmu. Do przyczyn wprowadzenia tej instytucji prawnej zaliczyć należy istotne czynniki polityczne i ideologiczne, a w szczególności realizację koncepcji, wedle której państwo socjalistyczne nie powinno zbywać gruntów na rzecz osób fizycznych i prawnych. Poza funkcjami polityczno-ideologicznymi, omawiana instytucja pełniła także określone funkcje społeczno-gospodarcze, do których należało m.in. udostępnianie osobom fizycznym oraz spółdzielniom mieszkaniowym gruntów pod budownictwo mieszkaniowe. Po transformacji ustrojowej w 1989 r. instytucja użytkowania wieczystego nie została wyeliminowana z polskiego porządku prawnego, występuje też w obrocie prawnym. W perspektywie socjologicznoprawnej wynika to przede wszystkim z dopasowania funkcji społecznych omawianej instytucji do zmienionych warunków po transformacji ustrojowej.

Słowa kluczowe:

użytkowanie wieczyste, relikt prawny, funkcja społeczna, transformacja ustrojowa.

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Mańko, R. (2017). PRAWO UŻYTKOWANIA WIECZYSTEGO JAKO POZOSTAŁOŚć PO EPOCE SOCJALIZMU REALNEGO – UJęCIE SOCJOLOGICZNOPRAWNE. Zeszyty Prawnicze, 17(1), 33–61. https://doi.org/10.21697/zp.2017.17.1.02

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.