1. Numeracja przypisów jest ciągła.
2. W tekście numer przypisu umieszcza się bez spacji po wyrazie, przed przecinkiem lub kropką kończącą zdanie, np. … system rezerwy¹ został przyjęty po raz pierwszy w Kodeksie Napoleona², a następnie w wielu innych krajach europejskich³.
3. Przypis jest traktowany jak zdanie, dlatego powinien zaczynać się wielką literą, a kończyć – kropką.
4. Dzieło autora, które jest powoływane po raz pierwszy należy cytować w następujący sposób: inicjał imienia z kropką, nazwisko kapitalikami, po przecinku tytuł dzieła kursywą, miejsce wydania i rok, strony, np. E. GINTOWT, Rzymskie prawo prywatne w epoce postępowania legisakcyjnego, Warszawa 1960, s. 89 i n.; kolejne wydanie należy zaznaczyć cyfrą w indeksie górnym po tytule, np. E. GINTOWT, Rzymskie prawo prywatne w epoce postępowania legisakcyjnego, oprac. W. WOŁODKIEWICZ, Warszawa 2005, s. 91.
5. Dzieło cytowane po raz pierwszy z czasopisma naukowego, podobnie jak przy dziele zwartym –
inicjał imienia, nazwisko kapitalikami, tytuł artykułu kursywą, tytuł czasopisma (w cudzysłowie «…»), cyframi arabskimi tom/rocznik, kropka, numer/zeszyt, ukośnik, rok wydania (w nawiasach okrągłych), cytowane strony – np. A. STĘPKOWSKA, Ustanowienie posagu, «Zeszyty Prawnicze» 6.1/2006, s. 195; W. WOŁODKIEWICZ, Tron i ołtarz, «Palestra» 53.3-4/2008, s. 120.
6. Tylko jedno dzieło (artykuł, książka) tego samego autora po raz kolejny – inicjał imienia, kropka, nazwisko autora kapitalikami, skrót op. cit. w kursywie i numer strony oraz ewentualnie przypis – np. A. STĘPKOWSKA, op. cit., s. 204 przyp. 38.
7. Jeśli w tekście artykułu znajdą się obok siebie w kolejnych przypisach dwa odniesienia do jednej pozycji, należy stosować skrót Ibidem, np. tak: przypis 1 – A. STĘPKOWSKA, Ustanowienie posagu …, s. 204; przypis 2 – Ibidem, s. 212.
8. Jeśli w jednym dziele jest cytowanych kilka tekstów tego samego autora – należy w przypisach (dalszych, nie dotyczy to pierwszego przypisu z danej pozycji) wprowadzić jednoznaczny skrót tytułu, który zróżnicuje te pozycje po nim …, np. M. KURYŁOWICZ, Die ‘adoptio’ im klassischen römischen Recht, Warszawa 1981, s. 121 i n.; M. KURYŁOWICZ, Prawo i obyczaje w starożytnym Rzymie, Warszawa 1994, s. 5 – w przypisach dalszych należy cytować: (jeśli znajdą się w jednym przypisie) M. KURYŁOWICZ, Die ‘adoptio’ …, s. 121 i n.; IDEM, Prawo i obyczaje …, s. 5; (jeśli w różnych) M. KURYŁOWICZ, Die ‘adoptio’ …, s. 121 i n. oraz M. KURYŁOWICZ, Prawo obyczaje …, s. 5.
9. Artykuł z publikacji zbiorowej – inicjał imienia autora, nazwisko kapitalikami, tytuł artykułu w kursywie, przecinek, a następnie [w:], tytuł publikacji zbiorowej w kursywie,redaktora/redaktorów kapitalikami, miejsce wydania i strony, np. A. DĘBIŃSKI, Prawo rzymskie a systematyka prawa kanonicznego, [w:] ‘Leges sapere’. Studia i prace dedykowane Profesorowi Januszowi Sondlowi w pięćdziesiątą rocznicę pracy naukowej, red. W. URUSZCZAK, P. ŚWIĘCICKA, A. KREMER, Kraków 2008, s. 135 i n.
10. Artykuł z czasopisma lub gazety codziennej – inicjał imienia i nazwisko autora kapitalikami, tytuł artykułu w kursywie, tytuł periodyku (w cudzysłowie «…»), numer wydania i datę – J. PCIMSKI, Znowu korupcja w magistracie, «Wiadomości Policyjne» nr 223 z 3 listopada 2006 r.

Zasady cytowań