Rytuał można scharakteryzować jako formę postępowania opartą na tradycyjnych i ustalonych zasadach. Podstawowym celem jego stosowania jest potwierdzenie ważności określonego działania. Rytuał składa się z precyzyjnie określonych formalnych gestów, słów, a nawet ruchów. Niewątpliwie w praktyce prawniczej największe zastosowanie rytuał i formalne zachowanie znajdują w prawie procesowym, które jest pełne formuł rytualnych. Do pewnego stopnia dotyczy to współczesnych porządków prawnych. Natomiast jest to oczywiste, gdy spojrzymy na najwcześniejsze zachowane ślady starożytnego rzymskiego procesu na podstawie legis actio sacramento in rem, który został szczegółowo opisany w Instytucjach Gaiusa. Ta ściśle formalna procedura była w pełni zrytualizowana i opierała się na stosowaniu przez strony określonych formuł słownych. W wielu przypadkach słowa i gesty mogły mieć charakter konstytutywny, o ile były wykonywane w określony sposób. Niewątpliwie dotyczyło to jednak czynności prawnych wywodzących się z postępowania cywilnego, na przykład in iure cessio, formy przeniesienia własności, w której zbywca i nabywca jedynie pozorowali prowadzenie postępowania sądowego w celu osiągnięcia innego rodzaju celu, przeniesienia własności. Addictio ze skutkiem konstytutywnym przenosiła własność na nabywcę, a zatem mogła być uznana za wypowiedź performatywną w rozumieniu J.L. Austina.
Download files
Citation rules
Cited by / Share