https://doi.org/10.21697/spch.2025.61.A.08
Artykuł stanowi krytyczną ocenę stanowiska zaprezentowanego w pracy Roberta A. Larmera pod tytułem Wiarygodność cudu. Rozważania na temat zasadności wiary w cuda (2022). Książka ta stanowi próbę uzasadnienia wiary w cuda we współczesnym świecie i kontekście umysłowym. Cuda rozumie się w niej jako ingerencje Boga w bieg wydarzeń. Larmer przekonuje, że tak rozumiane cuda nie sprzeciwiają się dzisiejszemu obrazowi świata, jaki wyłania się z nauki. Twierdzi także, że wiele cudów jest na tyle dobrze udokumentowanych, że najbardziej racjonalnym podejściem jest przyjęcie ich jako realnych. Co więcej, cuda potwierdzają prawdziwość teizmu, a pośrednio wskazują również na autentyczność chrześcijaństwa jako wiary, która u swego początku ma ogrom dobrze udokumentowanych, uzasadnionych i zapowiedzianych wcześniej przez proroctwa cudów. Najpopularniejszym od czasów Davida Hume’a zarzutem przeciwko cudom był ten, że ich przyjęcie oznaczałoby, iż w pewnych sytuacjach nie działają prawa przyrody. Larmer poświęca więc wiele uwagi temu, aby obalić ów zarzut. Poglądy Larmera można określić mianem supranaturalizmu lub interwencjonizmu. Propozycja kanadyjskiego filozofa nie wydaje się jednak przekonująca. W pierwszej części artykułu przedstawione zostaną poglądy Larmera, zawarte we wspomnianej książce, natomiast druga część stanowić będzie polemikę z zaproponowanym przez niego ujęciem.
----------------------------------------
Zgłoszono: 9/06/2024. Zrecenzowano: 16/09/2024. Zaakceptowano do publikacji: 2/11/2024.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.