Artykuł stanowi analizę koncepcji nabycia wtórnej zdolności odróżniającej w postępowaniu o udzielenie oraz w postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy. Nabycie wtórnej zdolności odróżniającej stanowi przesłankę warunkującą udzielenie, jak i odmowę unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy. Przedstawiono rozumienie wymogu używania oznaczenia w funkcji znaku towarowego jako podstawowej przesłanki nabycia wtórnej zdolności odróżniającej oraz liberalne podejście do tej kwestii sądów europejskich. Wiele uwagi poświęcono kwestiom dotyczącym dowodów na wykazanie nabycia przez oznaczenie wtórnej zdolności odróżniającej oraz kontroli sądowoadministracyjnej rozstrzygnięć Urzędu Patentowego w tym zakresie.
W artykule poddano analizie powyższe zagadnienia zarówno na gruncie polskiego, jak i europejskiego prawa własności przemysłowej w odniesieniu do znaków towarowych, jak również wzięto pod uwagę dorobek orzecznictwa sądów europejskich oraz polskich sądów administracyjnych, tj. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Scarica file
Regole di citazione
##plugins.themes.libcom.share##