GLOSA DO WYROKU SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 21 CZERWCA 2017 R. CZYN CIĄGŁY A STOSOWANIE USTAWY NOWEJ

Jan Kluza

doi:10.21697/zp.2021.21.4.13

Pubblicato il: 2021-12-26

V. 21 N. 4 (2021)

GLOSA DO WYROKU SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 21 CZERWCA 2017 R. CZYN CIĄGŁY A STOSOWANIE USTAWY NOWEJ

Jan Kluza

Zeszyty Prawnicze

Sezione: Glosy

https://doi.org/10.21697/zp.2021.21.4.13

Abstract

Glosa dotyczy zagadnienia poruszonego przez Sąd Najwyższy związanego z kwestią określenia właściwego prawa do oceny czynu ciągłego w przypadku zmiany stanu prawnego w okresie tego czynu. W omawianym zakresie wątpliwości przedstawione przed Sądem Najwyższym dotyczyły tego, w jakiej relacji do czynu ciągłego pozostaje zakaz retroaktywnego działania prawa karnego. Stanowisko przedstawione przez Sąd Najwyższy, wskazujące, że do czynu ciągłego zastosowanie znajduje ustawa nowa, należy ocenić jako pozytywne, co zostanie rozwinięte w niniejszej glosie.

Scarica file

PDF (Język Polski)

Regole di citazione

Kluza, J. (2021). GLOSA DO WYROKU SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 21 CZERWCA 2017 R. CZYN CIĄGŁY A STOSOWANIE USTAWY NOWEJ. Zeszyty Prawnicze, 21(4), 333–346. https://doi.org/10.21697/zp.2021.21.4.13

##plugins.themes.libcom.share##

Riferimenti bibliografici

Bafia J., Mioduski K., Siewierski M., Kodeks karny. Komentarz, I.1: Część ogólna, Warszawa 1987.
Google Scholar

Gałązka M., Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2011 r., III KK 89/11, «Prokuratura i Prawo» 1/2013, s. 174-184.
Google Scholar

Giezek J., O powadze rzeczy osądzonej w ramach konstrukcji czynu ciągłego. Uwagi na marginesie uchwały Sądu Najwyższego z 15 czerwca 2007 r., «Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych» 12.1/2018, s. 81-112.
Google Scholar

Grzesik M., Czyn ciągły i inne mechanizmy redukcyjne w przypadku jednoczynowego zbiegu przestępstwa z wykroczeniem, «Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych» 23.4/2019, s. 113-130.
Google Scholar

Kardas P., Giezek J., Nowe uregulowania ciągłości popełnienia przestępstwa i wykroczenia (art. 12 § 2 kodeksu karnego i art. 10a kodeksu wykroczeń), «Palestra» 65.1-2/2019, s. 36-55.
Google Scholar

Kardas P., Okoliczności wyłączające przestępność lub karalność zachowania a konstrukcja czynu ciągłego, «Prokuratura i Prawo» 1/2018, s. 5-37.
Google Scholar

Kukuła Z., Czyn ciągły w świetle praktyki orzeczniczej, «Wojskowy Przegląd Prawniczy» 4/2014, s. 1-17.
Google Scholar

Makarewicz J., Kodeks karny z komentarzem, Lwów 1932.
Google Scholar

Marek A., O fikcji jednoczynowości przestępstwa ciągłego i jej konsekwencjach raz jeszcze, «Prokuratura i Prawo» 1-2/2010, s. 126-135.
Google Scholar

Marek A., Lachowski J., Niektóre problemy wynikające z „jednoczynowości” przestępstwa ciągłego, «Prokuratura i Prawo» 11-12/2004, s. 7-20.
Google Scholar

Morawski L., Zasady wykładni prawa, Toruń 2010.
Google Scholar

Nawrocki M., Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2016 r., III KK 273/16, «Prokuratura i Prawo» 7-8/2018, s. 274-287.
Google Scholar

Nawrocki M., Zróżnicowanie karania czynów rozciągniętych w czasie, «Przegląd,Sądowy» 6/2020, s. 69-81.
Google Scholar

Wróbel W., Zmiana normatywna i zasady intertemporalne w prawie karnym, Zakamycze 2003.
Google Scholar

Wróbel W., Zoll A., Polskie prawo karne. Część ogólna, Kraków 2013.
Google Scholar